Bir süredir yazamıyorum ve aklım hep blogta.. Tavşanlarla tatile kaptırdım sanmayın çünkü şu an yazlıkta her sene olduğu gibi yine inanılmaz şeylerle uğraşıyorum.
Teyzem yazlığımızda yaşıyor, kendisi üniversite mezunu bir İngilizce öğretmeni ve bankacı. Yazlığımız Ege sahilinde bir tatil yeri ve 30 yıllık evimiz.. Son 5 yıldır ise inanılmaz şeylerle uğraşıyoruz. Yazın herkes kedi ve köpeğiyle geliyor, şehre dönerken onları eski bir eşya gibi atıp gidiyorlar. 3 ay boyunca sağdan soldan ızgaralardan çıkan kılçık ve kemiklerle yaşamaya çalışan terkedilmiş hayvanlar kışın aç ve yapayalnız kalıyorlar. Onlarla günde 1 saat oynayan çocuklar da gidiyor. Sonra bu hayvanlar yılın 12 ayı yazlıkta yaşayan teyzemin bahçesine geliyorlar. Çoğu kedi çünkü 10 köpeğimiz geçen sene sitece zehirlendi. Hayvanlar aç, üşüyor, su bile bulamıyorlar, tuzlu deniz suyu mu içecekler.. Bahçeye gelip ağlıyorlar. Teyzem onlar gibi taştan kalpli değil, hepsine mama alıyor, kemik kaynatıyor, tüm maaşı neredeyse hayvanlara gidiyor. Şu an 30-40 olan kedi sayısı kışın 100 oluyor. Teyzem kısırlaştırmak için site toplantısında yardım istiyor, en azından yiyecek atığı verin diyor, kimsenin umrunda değil, adı deli kadın, kedili kadın, kötü kadın.. Ama o sadece gerçek bir insan.. Biri hastalansa taksi çağırıp gecenin köründe 30 km ötedeki veterinere götürür. Biri ölse o da ruhen ölür.. Teyzem şimdi ameliyat olmak için şehir dışında ve kedilere 1 aydır ben bakıyorum. Karşı karşıya geldiği insanlar ne yapıyor peki?
Tüm köpekleri zehirledikleri için artık köpek diye bir hayvan yok.
Köpeklerle beraber birçok kediyi de öldürdüler.
Bir kedimizi geçen gün biber gazıyla öldürüp attılar.
3 kedimize birer gün arayla arabayla çarpıp kapı önüne koymuşlar.
1 kediyi öldürüp hendeğe atmışlar.
Kirpileri, kaplumbağaları zevk olsun diye öldürüyorlar.
Şimdi kim deli, kim kötü? Siz söyleyin..
