Bir gün önce rüyamda ormanda zifiri karanlıkta cenaze namazı kılıyordum. Ben mi öleceğim derken minik yavrumuz Zifir annesi Tekir'in diaresi yüzünden öldü çünkü ondan süt içiyordu ve daha çok küçüktü, kurtaramadık, bir haftadır pıtır pıtır yürümeye başlamıştı evde, simsiyah şişko bedenini maviş gözleri aydınlatıyordu, o kadar tatlı ve usluydu ki vermeye kıyamayacağım diyordum. Dün o maviş gözleriyle kardeşi Zikir'in yanında otururken yine o koca gözleriyle çok tatlı baktı bana, fotoğrafını çekecektim, üşendim, yarın çekerim dedim, bugün öldü, meğer bana son bakışıymış ve ben çekemedim. Bana bir bakışının fotoğrafı bile yok şimdi.. Tawşi'nin de merdivenden hızla inip çıkışını çekememiştim.. Hiç birşey için üşenmeyin sonra çok geç oluyor. Kömür karası kedim Zifir, Soma faciasından bir gün önce uçup gitti göklere..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.